Posted on April 16, 2011, 8:37 pm
ថ្ងៃទី១ .
គេយកចង្ហាន់ទៅប្រគេន ព្រះសង្ឃនៅវត្ត ។
ពេលល្ងាចគេនាំគ្នាជញ្ចូនខ្សាច់ សាង វាលុកចេតិយ នៅជុំវិញព្រះវិហារ រឺជុំវិញ ដើមពោធិណាមួយក្នុងវត្តនោះ
នៅពេល ព្រលប់គេប្រគេន ភេសជ្ចៈដល់ព្រះសង្ឃ និមន្តលោក ចំរើន ព្រះបរិត្ត និង សំដែងធម្មទេសនា ។
ថ្ងៃទី២.
កូនរឺចៅជូន សំលៀកបំពាក់ នំ ចំណី លុយកាក់ដល់អ្នកមានគុន មាន ឳពុក ម្តាយ ជីដូន ជីតា ជាដើម ។
គេធ្វើទានដល់ មនុស្ស បំរើ អ្នក ក្រីក្រឯទៀត ។
ពេលរសៀល គេនាំគ្នាទៅពូនភ្នំខ្សាច់ទៀត ហើយ សូត្រធម៌អធិដ្ឋានភ្នំខ្សាច់ ដែលគេសន្មត់ ទុកដូច ចូឡាមណីចេតិយ ហើយនិមន្តព្រះសង្ឃ បង្សុកូល ចេតិយ បញ្ជូន មគ្គផល ដល់ វិញ្ញាណក្ខន្ធ បងប្អូន ដែលបានស្លាប់ទៅហើយ ។
ថ្ងៃទី៣.
ពេលព្រឹកនិមន្តព្រះសង្ឃឆ្លងភ្នំខ្សាច់ ។
ពេលល្ងាច និមន្តព្រះសង្ឃស្រង់ទឹក និង ព្រះពុទ្ធរូប ។
គេនាំគ្នាលេងល្បែងប្រជាប្រិយ ដូចជា បោះឈូង បោះអង្គុញ ទាញព្រ័ត្រ មានរបាំត្រុដិ ( ច្រើន មាន នៅ បាត់ដំបង, សៀមរៀប, បន្ទាយមានជ័យ ) ជាដើម ។
វាលុកចេតិយ
តាមការបកស្រាយ របស់ លោកតា ម្នាក ដែលបាន ចុះផ្សាយ នៅក្នុង វិទ្យុ អាស៊ី សេរី៖
វាលុកចេតិយ គឺជាចេតិយ សប្បនិម្មិត្ត ដែរ សាង អំពី ការពូន ដីខ្សាចជាពំនូក